Τοποτηρητές σε όλα τα Υπουργεία «επιβάλλουν» Ε.Ε. και Τρόικα

Από ό,τι φαίνεται, η συνεχής πίεση Τρόικας και ΕΕ προς την Ελλάδα για την τοποθέτηση επιτρόπων που θα ελέγχουν τα πεπραγμένα σε όλα τα Υπουργεία, φαίνεται να αποδίδει.

Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημ. «Έθνος», , μετά το αυριανό Eurogroup, ο αρμόδιος επίτροπος Οικονομίας, Ολι Ρεν, θα ανακοινώσει την ενίσχυση της παρουσίας της Ομάδας Δράσης της Κομισιόν στην Αθήνα και πλέον τα έσοδα, οι δαπάνες και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα μπουν στο μικροσκόπιο των "κομισαρίων".



Το δημοσίευμα αναφέρει οτι πρόθεση της Επιτροπής είναι αυτοί οι εμπειρογνώμονες να παραμείνουν στη χώρα μας για τουλάχιστον τρία χρόνια, αλλά επισημαίνεται ότι τελικά "δεν θα αποχωρήσουν πριν ολοκληρωθεί το έργο τους".



Σύμφωνα με το σχέδιο, απόλυτη έμφαση θα δίνεται στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, τη βελτίωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, την πρόοδο στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και την ενίσχυση της απορροφητικότητας των πόρων από τα Διαρθρωτικά Ταμεία και το Ταμείο Συνοχής. Ολιγομελείς ομάδες που θα αποτελούνται απο 5-6 ξένους τεχνοκράτες, θα πάρουν θέση πλάι στους Ελληνες υπουργούς.

Αλλά οι δανειστές δε μένουν εκεί. Επιμένουν να γίνεται σε μηνιαίες δόσεις η εκταμίευση της βοήθειας και να διατίθεται μόνο για την αποπληρωμή των χρεών της Ελλάδας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η πατρίδα μας θα πρέπει να καλύπτει μόνη τα λειτουργικά της έξοδα, τη στιγμή που θα εκποιεί τη δημόσια περιουσία της προς όφελος των δανειστών, του χρέους και των επαχθών τόκων.

Ίσως πραγματικά η ψήφιση του Μνημονίου ΙΙ να ήταν μονόδρομος, καθώς δύσκολα ένας “υπεύθυνος” πολιτικός θα έπαιρνε το ρίσκο της χρεοκοπίας. Ωστόσο απαιτείται –αυτή τη στιγμή- περισσότερο από ποτέ ένας ευφυής πολιτικός ελιγμός.

Καλό είναι, λοιπόν, να αφήσουν όλοι τις λαικίστικες τακτικές, αριστερές και δεξιές, και να “τινάξουν την μπάνκα στον αέρα”. Τρόποι υπάρχουν και σίγουρα δεν είναι η έξοδος από την Ε.Ε. και το Ευρώ ή η χρεοκοπία. Η Ε.Ε. δεν είναι κλαμπ, όπου μπαινοβγαίνεις κατά το δοκούν, ενώ οι δανειστές γνωρίζουν ότι υπάρχουν εναλλακτικές και τις φοβούνται. Βέβαια το ερώτημα είναι εάν οι πολιτικοί μας άρχισαν ή όχι, να σκέφτονται αυτές τις τακτικές και αν έχουν την ικανότητα για να τις προωθήσουν.