ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ..!Πολιτική κίνηση ουσίας ή επικοινωνιακό εργαλείο πολιτικής;

Το τελευταίο χρονικό διάστημα για μια ακόμη φορά όλα τα μέσα ενημέρωσης αναλώνονται σε σενάρια ανασχηματισμού και ισορροπιών.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διαψεύδει το ενδεχόμενο, ο Πρωθυπουργός «κλείνει το μάτι» μην αποκλείοντάς το, ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δηλώνει με σθένος ότι είναι κατευχαριστημένος από τους υπουργούς «του», ενώ ο Πρόεδρος του Πα.Σο.Κ μάλλον τον σκέφτεται σαν σωσίβια λέμβο της παράταξής του.

Όσο για τα μέλη του Κοινοβουλίου; Κάποιοι τρομάζουν στο ενδεχόμενο απομάκρυνσής τους, άλλοι ράβουν υπουργικό κοστούμι και ίσως (ΊΣΩΣ επαναλαμβάνω) λίγοι σκέφτονται κατά πόσο ουσιαστικά έχει σημασία.

Ο ανασχηματισμός –κακά τα ψέματα- έχει σημασία, όπως και αν τον εκλάβουμε. Αν μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα (γιατί θεωρητικά αυτό επιδιώκουμε), τότε απλά διορθώνουμε όσους «δεν τραβούν» και συνεχίζουμε το έργο μας (συγνώμη για το πρώτο πληθυντικό, αλλά προσπαθώ να είμαι περιγραφικός).

Ωστόσο σε αυτή την περίπτωση χάνουμε το πλεονέκτημα της επικοινωνιακής εκμετάλλευσης του ανασχηματισμού, ο οποίος αν γίνει κατά τη σωστή χρονική στιγμή μπορεί να εκτονώσει ενδεχομένως την ένταση και να κερδίσει χρόνο για την εκάστοτε κυβέρνηση.

Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι δεν είναι δυνατόν κάθε τρεις και λίγο να γίνεται συνολικός ανασχηματισμός.

Και το ερώτημα που τίθεται, είναι:

Αν αποκλειστικός μας στόχος είναι η αποτελεσματικότητα, τότε γιατί δεν έχουμε ήδη αντιμετωπίσει πιθανές αρρυθμίες του υπουργικού συμβουλίου, μη χάνοντας πολύτιμο χρόνο και στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση;

Και εδώ η απάντηση είτε δεν είναι εύκολη είτε είναι πολύ εύκολη, όπως το ότι σε μια Κυβέρνηση Συνεργασίας, όπου η συνεργασία αποτελεί «αναγκαίο κακό» και όχι συνειδητή επιλογή, όλα είναι δύσκολα.

Αυτό, όμως, είναι το οποίο έχει πραγματικά σημασία; Σημασία έχει ότι η πατρίδα μας περνά μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία. Ότι η διαπραγματευτική μας δύναμη είναι πιο αδύναμη από ποτέ και τα αίτια δεν είναι του παρόντος. Και ότι ο μέσος Έλληνας πολίτης με δυσκολία προσπαθεί να τα βγάλει πέρα.

Γιατί καλοί οι φύλακες της Δημοκρατίας, οι «άριστοι» με την ασφαλιστική δικλείδα των εκλογών, αλλά ποιος πραγματικά φυλά τους φύλακες; Και προπαντός τι α-διέξοδο βλέπει ένας συνειδητοποιημένος πολίτης και ποιες πραγματικά είναι –και θα είναι- οι πολιτικές μας επιλογές;

Δυστυχώς και αυτό είναι προσωπική μου εκτίμηση, το αδιέξοδο συνεχίζει να υπάρχει τη στιγμή που τα περιθώρια για την νυν Κυβέρνηση στενεύουν και η μετέπειτα δε δείχνει σε καμιά περίπτωση ικανή να κυβερνήσει.

Διότι αν πιστέψουμε φημολογούμενες δημοσκοπήσεις, τις φωτογραφήσεις του σήμερα, μέχρι τον Ιούνιο οι Έλληνες πολίτες θα κάνουν υπομονή. Μετά οι κανόνες θα αρχίσουν να αλλάζουν με πιθανή μια ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, όπου προσωπικά δεν ανησυχώ τόσο για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ κατόρθωνε να κυβερνήσει, όσο για τον «σωτήρα» μετά την αποτυχία του.

Γιατί δυστυχώς αυτή τη στιγμή ο Ελληνικός λαός δε φαίνεται να καταφέρνει να αξιολογεί και να ελέγχει σωστά τους φύλακες. Πόσο μάλλον τους σωτήρες…

Αμφίακτος